کد مطلب:254166 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
اصحاب امام هادی
در میان اصحاب و یاران امام هادی (علیه السلام) به چهره هایی بر می خورد می كنیم كه مردانی بزرگ و عالم بودند.
جناب علی بن جعفر مبنا، و متوكل او را به زندان انداخت و می خواست او را بكشد.
بكی دیگر از یاران معروف امام هادی (علیه السلام) ابن السكیت بود كه متوكل او را به جرم محبت حضرت علی (علیه السلام) به شهادت رسانید.
علت شهادت ابن السكیت این بود كه متوكل دو فرزندش را نزد او گذاشت تا تحصیل علم كنند. متوكل از طریق فرزندان خود كم كم، متوجه شد كه جناب ابن اسكیت از هواخواهان حضرت علی (علیه السلام) و آل علی (علیه السلام) است.
[ صفحه 55]
متوكل كه از دشمنان سرسخت آل علی (علیه السلام) بود روزی ابن السكیت را به حضور خود خواست و از او پرسید: آیا فرزنان من شرف بیشتری دارند و برترند یا حسن و حسین؛ یعنی فرزندان علی (علیه السلام)؟
ابن السكیت كه از شیعیان و دوستداران با وفای خاندان علوی بود، بدون ترس و ملاحظه جواب داد: فرزندان تو نسبت به امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) كه دو نوگل باغ بهشت و دو سید جنت ابدی الهی هستند قابل مقایسه و نسبت دادن نیستند. فرزندان تو كجا و آن دو نور چشم دیده ی مصطفی (علیه السلام) كجا؟ آنها را با غلام حضرت علی (علیه السلام) قنبر هم نمی توان مقایسه كرد.
متوكل از این پاسخ سخت ناراحت شد. در همان لحظه دستور داد: زبان ابن السكیت را از پشت سر درآورند و بدین صورت آن عالم با عمل و یا راستین امام دهم به شهادت رسانید.
مرحوم محدث قمی در «منتهی الآمال» بیان نموده اند: نسبت حضرت عبدالعظیم حسنی به وسیله ی چهار واسطه به
[ صفحه 56]
حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) ختم می شود.
جناب عبدالعظیم حسنی از بزرگان، محدثان، علما و زاهدان روزگار خود بوده است و از یاران امام جواد و امام هادی (علیه السلام) بود.
حضرت عبدالعظیم، اعتقاد زیادی به اصل امامت داشت. چنین گفته می شود كه دوری حضرت عبدالعظیم از حاكم زمان خود به علت زاهد بودن و حدیث گفتن وی نبوده؛ بلكه به علت فرهنگ سیاسی او بوده است.
حضرت عبدالعظیم حسنی نیز مانند دیگر مجاهدان حق و عدالت برای نشر فرهنگ سیاسی صحیح و درست كردن اصول و قواعد رهبری در اجتماع اسلام می كوشیده است؛ چون از طرف امام هادی (علیه السلام) مأمور این امر شده بود.
چند تن از اصحاب امام هادی (علیه السلام) را نیز برای شما نام می بریم و در مورد ایشان توضیحی می دهیم:
1- حسین بن سعید بن حماد بن سعید بن مهران خادم علی بن الحسین (علیه السلام) یكی از راویان و روایت كنندگان حضرت امام رضا، حضرت جواد و حضرت هادی (علیه السلام) است. وی
[ صفحه 57]
اهل كوفه است و با برادرش، حسن به اهواز رفتند و بعد از آن به قم آمدند و حسن بن ابان (قدس سره) در قم از دنیا رفت. وی سی كتاب تألیف كرده بود كه برادرش حسن، كتاب نوشته و در نوشتن این سی كتاب هم دست داشت و به برادرش كمك كرد. این سی كتاب كه دو تایی با هم نوشتند در میان اصحاب و یاران معروف شده به طوری كه كتاب های سایرین را با این سی كتاب مقایسه می كردند و در میان خود می گویند كه فلانی كتاب هایش مثل كتب حسین بن سعید اهوازی سی جلد است و حسن بن سعید، كسی است كه علی بن مهزیار و اسحاق بن ابراهیم را به خدمت حضرت امام رضا (علیه السلام) رسانید و بعد از آنان علی بن دیان را به خدمت امام رضا (علیه السلام) رسانید و باعث شد كه این سه نفر هدایت شوند و به دین اسلام رو كنند.
او احمد، پسر حسین ملقب به دندان مرمری را نیز به خدمت امام رضا رسانید و او نیز هدایت شد. احمد در قم وفات كرده است.
2- خیران خادم، خدمتگزار امام (علیه السلام)، از اصحاب امام
[ صفحه 58]
هادی (علیه السلام) است. او از یاران حضرت امام رضا، امام جواد و هادی (علیهماالسلام) بوده و نگهدارنده ی راز ایشان بوده است. وی همان كسی است كه در سفری كه به خانه ی خدا می رفت در مدینه به نزد حضرت جواد (علیه السلام) رفت؛ درحالی كه آن حضرت بالای دكه نشسته بودند. طوری متوجه ی هیبت امام جواد (علیه السلام) شده بود كه دیگر نمی دانست از كجا بالا رود و به نزد امام جواد (علیه السلام) برسد، امام فرمود: «از پله بالا بیا.» بالا رفت، سلام كرد، دست آن حضرت را بوسید، بر صورت خود مالید، نشست و بعد از مدتی دست آن حضرت را رها كرد و عرض كرد: ای مولای من! دیان بن شبیب خدمت مبارك شما سلام رسانید و التماس كرد كه برای او و فرزندش دعا كنید. حضرت جواد (علیه السلام) نیز برای او دعا كرد؛ ولی برای فرزندش دعایی نكرد.
3- ابوهاشم الجعفری داوود بن القاسم بن اسحاق بن عبدا... بن جعفر بن ابیطالب (رضی الله عنه)، وی قدر و منزلت زیادی در نزد ائمه (علیهم السلام) داشت؛ ولی از حضرت امام رضا (علیه السلام) تا
[ صفحه 59]
حضرت صاحب الامر امام زمان (علیهم السلام) را درك كرده بود و از همگی ایشان روایت كرد. و سید بن طاووس او را از وكلای قسمت مقدسه شمرده كه همان امامان می باشد. وی در مورد ائمه خبرها شعرها و مسایل خوبی نوشته است.
[ صفحه 60]
جناب علی بن جعفر مبنا، و متوكل او را به زندان انداخت و می خواست او را بكشد.
بكی دیگر از یاران معروف امام هادی (علیه السلام) ابن السكیت بود كه متوكل او را به جرم محبت حضرت علی (علیه السلام) به شهادت رسانید.
علت شهادت ابن السكیت این بود كه متوكل دو فرزندش را نزد او گذاشت تا تحصیل علم كنند. متوكل از طریق فرزندان خود كم كم، متوجه شد كه جناب ابن اسكیت از هواخواهان حضرت علی (علیه السلام) و آل علی (علیه السلام) است.
[ صفحه 55]
متوكل كه از دشمنان سرسخت آل علی (علیه السلام) بود روزی ابن السكیت را به حضور خود خواست و از او پرسید: آیا فرزنان من شرف بیشتری دارند و برترند یا حسن و حسین؛ یعنی فرزندان علی (علیه السلام)؟
ابن السكیت كه از شیعیان و دوستداران با وفای خاندان علوی بود، بدون ترس و ملاحظه جواب داد: فرزندان تو نسبت به امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) كه دو نوگل باغ بهشت و دو سید جنت ابدی الهی هستند قابل مقایسه و نسبت دادن نیستند. فرزندان تو كجا و آن دو نور چشم دیده ی مصطفی (علیه السلام) كجا؟ آنها را با غلام حضرت علی (علیه السلام) قنبر هم نمی توان مقایسه كرد.
متوكل از این پاسخ سخت ناراحت شد. در همان لحظه دستور داد: زبان ابن السكیت را از پشت سر درآورند و بدین صورت آن عالم با عمل و یا راستین امام دهم به شهادت رسانید.
مرحوم محدث قمی در «منتهی الآمال» بیان نموده اند: نسبت حضرت عبدالعظیم حسنی به وسیله ی چهار واسطه به
[ صفحه 56]
حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) ختم می شود.
جناب عبدالعظیم حسنی از بزرگان، محدثان، علما و زاهدان روزگار خود بوده است و از یاران امام جواد و امام هادی (علیه السلام) بود.
حضرت عبدالعظیم، اعتقاد زیادی به اصل امامت داشت. چنین گفته می شود كه دوری حضرت عبدالعظیم از حاكم زمان خود به علت زاهد بودن و حدیث گفتن وی نبوده؛ بلكه به علت فرهنگ سیاسی او بوده است.
حضرت عبدالعظیم حسنی نیز مانند دیگر مجاهدان حق و عدالت برای نشر فرهنگ سیاسی صحیح و درست كردن اصول و قواعد رهبری در اجتماع اسلام می كوشیده است؛ چون از طرف امام هادی (علیه السلام) مأمور این امر شده بود.
چند تن از اصحاب امام هادی (علیه السلام) را نیز برای شما نام می بریم و در مورد ایشان توضیحی می دهیم:
1- حسین بن سعید بن حماد بن سعید بن مهران خادم علی بن الحسین (علیه السلام) یكی از راویان و روایت كنندگان حضرت امام رضا، حضرت جواد و حضرت هادی (علیه السلام) است. وی
[ صفحه 57]
اهل كوفه است و با برادرش، حسن به اهواز رفتند و بعد از آن به قم آمدند و حسن بن ابان (قدس سره) در قم از دنیا رفت. وی سی كتاب تألیف كرده بود كه برادرش حسن، كتاب نوشته و در نوشتن این سی كتاب هم دست داشت و به برادرش كمك كرد. این سی كتاب كه دو تایی با هم نوشتند در میان اصحاب و یاران معروف شده به طوری كه كتاب های سایرین را با این سی كتاب مقایسه می كردند و در میان خود می گویند كه فلانی كتاب هایش مثل كتب حسین بن سعید اهوازی سی جلد است و حسن بن سعید، كسی است كه علی بن مهزیار و اسحاق بن ابراهیم را به خدمت حضرت امام رضا (علیه السلام) رسانید و بعد از آنان علی بن دیان را به خدمت امام رضا (علیه السلام) رسانید و باعث شد كه این سه نفر هدایت شوند و به دین اسلام رو كنند.
او احمد، پسر حسین ملقب به دندان مرمری را نیز به خدمت امام رضا رسانید و او نیز هدایت شد. احمد در قم وفات كرده است.
2- خیران خادم، خدمتگزار امام (علیه السلام)، از اصحاب امام
[ صفحه 58]
هادی (علیه السلام) است. او از یاران حضرت امام رضا، امام جواد و هادی (علیهماالسلام) بوده و نگهدارنده ی راز ایشان بوده است. وی همان كسی است كه در سفری كه به خانه ی خدا می رفت در مدینه به نزد حضرت جواد (علیه السلام) رفت؛ درحالی كه آن حضرت بالای دكه نشسته بودند. طوری متوجه ی هیبت امام جواد (علیه السلام) شده بود كه دیگر نمی دانست از كجا بالا رود و به نزد امام جواد (علیه السلام) برسد، امام فرمود: «از پله بالا بیا.» بالا رفت، سلام كرد، دست آن حضرت را بوسید، بر صورت خود مالید، نشست و بعد از مدتی دست آن حضرت را رها كرد و عرض كرد: ای مولای من! دیان بن شبیب خدمت مبارك شما سلام رسانید و التماس كرد كه برای او و فرزندش دعا كنید. حضرت جواد (علیه السلام) نیز برای او دعا كرد؛ ولی برای فرزندش دعایی نكرد.
3- ابوهاشم الجعفری داوود بن القاسم بن اسحاق بن عبدا... بن جعفر بن ابیطالب (رضی الله عنه)، وی قدر و منزلت زیادی در نزد ائمه (علیهم السلام) داشت؛ ولی از حضرت امام رضا (علیه السلام) تا
[ صفحه 59]
حضرت صاحب الامر امام زمان (علیهم السلام) را درك كرده بود و از همگی ایشان روایت كرد. و سید بن طاووس او را از وكلای قسمت مقدسه شمرده كه همان امامان می باشد. وی در مورد ائمه خبرها شعرها و مسایل خوبی نوشته است.
[ صفحه 60]